แค่คิดก็สนุกแล้วกับการวิ่งมาราธอน
ความจริงต้องเรียกว่ามินิมาราธอนมากกว่า เพราะครั้งแรกนี้ผมลงแข่งในระยะทาง 10 กิโลเมตรเท่านั้น ถ้าเป็นวิ่งมาราธอนของจริงต้องวิ่งที่ระยะ 42.195 กิโลเมตร แต่ในครั้งนี้ขอเรียกสั้นๆ เข้าใจง่ายๆ ว่าเป็นมาราธอนละกัน
httpv://www.youtube.com/watch?v=16h31BcxCvY
ผมไม่ได้หวังที่จะมีสุขภาพดี หรืออยากจะดูดีในตอนออกกำลังกาย เป้าหมายในการวิ่งมาราธอนของผมทุกครั้งคือ อยากได้เสื้อแข่งเก็บไว้เป็นที่ระลึก เวลาผมกลับมาเห็นหรือได้ใส่อีกครั้ง ผมจะภูมิใจกับเสื้อเหล่านี้ และทำให้นึกถึงหยาดเหงื่อที่เสียไปกับเสื้อตัวนั้น
ครั้งนี้ถือเป็นครั้งแรกของผมที่ได้ลงแข่งอย่างเป็นทางการ ความตั้งใจแรกจะลงแข่งรายการ TMB|ING ParkRun 2012 แต่ด้วยความชะล่าใจ ไปสมัครช้า ทำให้ล่วงเลยเวลาในการรับสมัคร อดลงแข่ง
แต่ความตั้งใจของผมก็ยังไม่หยุด ไล่ล่าหารายการแข่งขันที่มีเสื้อที่ระลึกสวยๆ ต่อไป ซึ่งมาสะดุดกับรายการ Amari Watergate & BMW Thailand Charity Midnight Run แปลกดีได้วิ่งตอนกลางคืนด้วย รีบโทร. ไปสอบถามรายละเอียดเตรียมตัวลงแข่ง และประโยคที่ผมตัดสินใจไม่ร่วมรายการนี้คือ เสื้อที่ใช้ในการแข่งขันเหลือแต่ขนาด XL เท่านั้น จบกัน
หรืออาจจะเป็นพรหมลิขิตที่ผมจะได้มาเปิดตัวลงแข่งครั้งแรกกับรายการที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประเทศกับรายการ Standard Chartered Bangkok Marathon 2012 รายการที่รวบรวมผู้แข่งมากความสามารถจากทั่วทุกมุมโลก
ครั้งนี้ตั้งใจมากกว่าทุกครั้ง รีบอ่านรายละเอียด, ลงทะเบียนออนไลน์, ชำระเงินค่าธรรมเนียมที่ธนาคาร และเตรียมตัวไปรับเสื้อประจำการแข่งขันในวันแรก
และวันที่ 16 พ.ย. ก็มาถึง วันที่ทางคณะผู้จัดงานนัดหมายเพื่อไปรับหมายเลขประจำตัว รวมถึงของที่ระลึกในงาน มาราธอน เอ็กซ์โป จัดขึ้นที่ หอประชุมใหญ่ สโมสรทหารบก แถวเทเวศน์ และสิ่งที่ผมต้องการมากที่สุดคือ เสื้อขนาด M เท่านั้น
แต่วันที่ 16 เป็นวันทำงาน ผมจึงวางแผนออกจากที่ทำงานเร็วกกว่าปกติ (ห้ามนำเรื่องนี้ไปบอกหัวหน้าผมเด็ดขาด) เพื่อที่จะไปทันเวลา 19.00 น. คิดว่าไปวันแรกมีโอกาสได้เสื้อขนาด M แน่นอน
ออกจากที่ทำงานแถวอโศก เวลาประมาณ 16.30 น. หาสายรถเมล์ที่จะผ่านสโมสรฯ ย่านเทเวศน์ ลองดูใน Google Maps เค้าให้ขึ้นสาย 27 รอสักพักไม่เห็นมีสายนี้โผล่มาสักคัน มีสาย 47 มาขอขึ้นไปก่อนละกัน ลองยื่นแผนที่ให้ดูว่าผ่านแถวนี้มั้ย โชคดีที่คันนี้ผ่านพอดี
ตอนแรกที่ขึ้นไปก็ยังตื่นเต้นอยู่ แต่พอรถไม่ขยับ รถติดยาวทั้งถนน เริ่มง่วง เผลอหลับไป ตื่นมาอีกที พนักงานคนเดิมบอกว่าลงได้แล้ว เป็นบุญที่ไม่นั่งเลยป้าย สังเกตเห็นว่ามีคนลงป้ายเดียวกับผม 2-3 คน คงมาลงทะเบียนเช่นกัน
เดินเข้างานอย่างมั่นใจ เลือกป้ายแปะหน้าอกด้วยเบอร์นำโชค 10909 มาถึงขั้นตอนสุดท้ายมารับเสื้อที่ระลึกในการแข่งขัน พนักงานหันมาบอกทันทีว่า เหลือแต่เสื้อขนาด XL นะครับ ผมก็คงต้องก้มหน้ารับเสื้อมาอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง
ถ้าโชคดีคงได้เจอผมกับเสื้อขนาด XL วิ่งอยู่บนสะพานพระราม ๘ นะครับ
ทุกรายการแข่งขันเห็นเหลือแต่เสื้อขนาด XL รู้แบบนี้จะทำมาทำไมมากมาย น่าจะทำขนาด M เผื่อไว้บ้าง คนตัวเล็กไม่มีเสื้อใส่ รู้ไว้นะ
+
